خانه های قدیمی را دوست دارم چرا که روح تاریخ در آنها دمیده شده است.هر چیزی در اطراف ماعمری دارد،برای گفتن حرف ها دارد، برکت دارد،هنوز حیاط هست حوض و ماهی و کوزه هست،بانغمه ی آوازخوانی قناری ها و نیز رقص شناور ماهیان هـنوز هـم زندگي هـست و ميتوان جان دوباره گرفت و همچنان ميتوان عطر و بوی چای تازه دم مادر بزرگ را چشید .خانه پدری همیشه نشانه ی اصالت و خاطرات آدمیان است به خصوص اگر این خانه قدمت و نامی به بلندای تاریخ یک کشور را یدک بکشد. اقامتگاه جورگ یکی از این نشانه های پیوند تاریخ و تغزل و ادب است که میتوان فریاد روح و شکوه فارس را به زیبایی در آن به تماشا كشيد و عظمت و تعالي تاريخ رو نمايان ساخت.امید است با حضور گرم شما ستون های این اثر هنری همیشه پا برجا باشد.